راهنمای کاربردی و زیبا – تشخیص در ۵–۱۰ دقیقه
انتشار در مجلات جعلی میتونه به رزومه، اعتبار پژوهشی و حتی حق نشر تو آسیب بزنه؛ هزینه و زمان از دست میدی و کار بازنشر یا اصلاح سخت میشه. پس بهتره قبل از کلیک روی «ارسال»، سریع بررسی کنی.
مخصوصاً با لحن تبلیغاتی مثل «پذیرش فوری» یا «بدون داوری منتشر میکنیم».
پذیرش در چند روز معمولاً مشکوکه.
فشار برای پرداخت قبل از داوری — هزینه باید شفاف و در صفحهٔ رسمی نوشته شده باشه.
اعضای غیرقابلردیف — اسامی رو گوگل و در لینکدین/صفحهٔ دانشگاه چک کن.
ایمیلهایی با دامنهٔ عمومی (gmail/yahoo) یا آدرس مبهم علامت خطره.
پر از غلط نگارشی، لینک شکسته یا محتوای کپیشده.
دربارهٔ نمایهسازی یا ایمپکت — مثلاً نوشتن «نمایهشده در ISI» بدون منبع.
مجلات معتبر ISSN دارند؛ شماره را چک کن.
نمایه شدن در لیستهای بینامونشان مشکوکه.
از هر حوزه در یک شماره — نشانهٔ عدم تخصص مجله است.
«Open access اما باید پول بدی تا مقاله دیده بشه» یعنی مشکل وجود داره.
هویت نامشخص داوران یا سردبیران خطرناکه.
آیا مأموریت، حوزهٔ تخصصی و محدودهٔ موضوعی روشنه؟
صفحهٔ دانشگاهی، ORCID، ResearchGate یا LinkedIn دارند؟
وجود و اعتبار ISSN را در پایگاه ISSN و CrossRef ببین.
کیفیت نگارش، فهرست منابع و ارجاعات را ارزیابی کن.
واژههایی مثل “predatory” یا “scam” — ببین دیگران چه گفتهاند.
آیا شفافاند؟ (COPE، plagiarism policy)
ایمیلهای رسمی با دامنهٔ مجله بهتر از gmail/yahoo هستند.
اگر در اولین نگاه چند علامت خطر دیدی — بهتره ارسال رو متوقف کنی و بیشتر تحقیق کنی.
فهرست مجلات دسترسی آزاد معتبر
نمایههای بینالمللی (معمولاً دسترسی دانشگاهی لازم است)
برای حوزهٔ پزشکی و زیستپزشکی
مجلات مصوب وزارت علوم (برای مجلات ایرانی)
برای بررسی DOI و ISSN
برای بررسی سوابق اعضای هیئت تحریریه
فوراً پرداخت رو متوقف کن و بررسی کامل انجام بده.
قبل از ارسال به مجلهٔ معتبر، وضعیت نشر قبلی را شفاف کن — برخی مجلات بازنشر بدون افشا را قبول نمیکنند. حتماً با سردبیر جدید مشورت کن.
مشورت با دفتر نشر دانشگاه و کمک حقوقی ممکن است لازم باشه.
درخواست برداشت / بازپرداخت
